Wiara w święte księgi: Torę, Ewangelię, Koran

Wiara w święte księgi: Torę, Ewangelię, Koran – w związku z monoteistycznym rodowodem, islam uznaje księgi objawione żydom (Tora) i chrześcijanom (Ewangelia). Początkowo ludziom została zesłana Tora, jednak po pewnym czasie zapomnieli oni treść objawienia. Wówczas Bóg zesłał im Ewangelię, jednak ponownie okazało się, że ludzie zapomnieli co przekazał im Bóg. Wtedy został objawiony prorokowi Mahometowi Koran i w ten sposób zamknięto treść objawienia.

Koran jest świętą księgą islamu, zawierającą ostateczną treść objawienia. Był przekazywany prorokowi Mahometowi przez anioła Dżibrila we fragmentach, które stały się rozdziałami – czyli surami. W czasach Mahometa dominował przekaz ustny. Treść objawień zdecydowano się zebrać dopiero kilkanaście lat po jego śmierci. Jako że nie pamiętano dokładnie kolejności poszczególnych objawień, sury ułożono od najdłuższej do najkrótszej (z wyjątkiem sury pierwszej – Otwierającej [Al-Fatiha]). Sur w Koranie jest 114. Najdłuższa – sura druga – liczy 286 ajatów (czyli wersetów), zaś ostatnie składają się zaledwie z kilku linijek. Koran zawiera nie tylko dogmaty wiary, ale także praktyczne zasady funkcjonowania gminy muzułmańskiej. Ze względu na to, że został objawiony Mahometowi w stosunkowo krótkim czasie i w konkretnych uwarunkowaniach społeczno-historycznych, bardzo duże znaczenie w islamie ma działalność interpretacyjna. Komentarze zawierające egzegezę Koranu nazywają się tafsir.