Wiara w jedynego Boga

Wiara w jedynego Boga ma w islamie znaczenie fundamentalne. Islam jest religią monoteistyczną, a jej główną zasadą jest jedynobóstwo – tauhid. Monoteizm nie jest – rzecz jasna – niczym specyficznym wyłącznie dla islamu. Islam wywodzi się bowiem z tradycji judaizmu i chrześcijaństwa. Jednak tauhid ma znaczenie szczególne, albowiem Bóg w islamie jest do nikogo i niczego niepodobny. Nie ma ludzkich cech – a zatem człowiek nie został stworzony na Boskie podobieństwo, ani też nie przedstawiał się człowiekowi np. jako krzak gorejący. Tym bardziej nie miał syna. Jedna z sur koranicznych stwierdza wręcz: Mów: „On – Bóg Jeden, Bóg Wiekuisty! Nie zrodził i nie został zrodzony! Nikt Jemu nie jest równy!” (112:1–4). Do wyrażenia istoty Boga służy 99 pięknych imion Boga, które w większości wymienione są w Koranie.

Zarazem Bóg w islamie jest wszechobecny. Świadczą o tym liczne odwołania do Boga w kulturze, sztuce, a także w codziennych rozmowach. Często spotykany element imion muzułmanów to ‘Abd’, czyli sługa – np. Abd Allah – sługa Boga, czy Abd ar-Rahman – sługa Miłosiernego. Świadczy o tym także to, że szirk – przypisywanie Bogu wspólników – to najcięższy grzech w islamie. Z tej perspektywy politeistą jest osoba, która nie tyle wierzy w różnych bogów, ale taka, która przypisuje Bogu wspólników. Z podobnego względu dość problematyczna jest koncepcja ateizmu, czyli braku Boga.