Piąta wojna arabsko-izraelska (1982 r. – inwazja Izraela na Liban)

W grudniu 1981 r. Izrael ogłosił aneksję Wzgórz Golan, zaś w czerwcu 1982 r. wprowadził swoje wojska do Libanu i poparł chrześcijan w konflikcie z wojskami syryjskimi. Motywem do udziału w wojnie w Libanie była chęć osłabienia oddziałów Organizacji Wyzwolenia Palestyny (organizacji polityczno-militarnej walczącej o niepodległą, świecką Palestynę). Ponadto, Syria rozmieściła rakiety na terytorium Libanu w sposób umożliwiający jej zaatakowanie Izraela. W toku działań zbrojnych armia izraelska wkroczyła do Bejrutu i przejęła kontrolę nad miastem. 16–18 września 1982 r. chrześcijańskie oddziały falangistów dokonały masakry ludności palestyńskiej w położonych na obrzeżach libańskiej stolicy obozach dla uchodźców Sabra i Szatila. Sprawcy mordu weszli do obozów za wiedzą i zgodą dowództwa armii izraelskiej.

Włączenie się Izraela do konfliktu w Libanie zostało potępione przez społeczność międzynarodową. Społeczeństwo izraelskie początkowo przychylnie odnosiło się do tego działania, jednak z czasem – z powodu wysokich kosztów – pojawiły się głosy krytyki pod adresem rządu. Fakt udzielenia przyzwolenia na wymordowanie cywilnej ludności palestyńskiej w obozach Sabra i Szatila wywołał oburzenie nie tylko na arenie międzynarodowej, ale też wśród znacznej części obywateli Izraela.