Porozumienia z Camp David (1978 r.) i egipsko-izraelski traktat pokojowy (1979 r.)

W 1977 r. prezydent Egiptu Muhammad Anwar as-Sadat złożył wizytę w Izraelu oraz wygłosił przemówienie w Knesecie (izraelskim parlamencie). Było to wydarzenie bez precedensu, ponieważ Izrael i Egipt znajdowały się wówczas w stanie wojny. Ponadto, państwa arabskie konsekwentnie nie uznawały Izraela. Wizyta Sadata w Jerozolimie spotkała się z silną krytyką – wyrażaną zarówno przez liderów świata arabskiego, jak też przez część społeczeństwa egipskiego. Stanowiła ona jednak wstęp do rozmów pokojowych.

Negocjacje doprowadziły do podpisania we wrześniu 1978 r. w Camp David w Stanach Zjednoczonych dwóch porozumień wstępnych. Pierwsze z nich dotyczyło pokoju na Bliskim Wschodzie i przewidywało autonomię dla Zachodniego Brzegu oraz Strefy Gazy, drugie zaś – stosunków egipsko-izraelskich i traktatu pokojowego między nimi. Traktat pokojowy pomiędzy Egiptem a Izraelem został podpisany 26 marca 1979 r. Na jego mocy Egipt odzyskał Półwysep Synaj. W 1980 r. oba państwa nawiązały stosunki dyplomatyczne.

Z powodu separatystycznego pokoju z Izraelem Liga Państw Arabskich nałożyła na Egipt sankcje, zawieszając go w prawach członka oraz przenosząc siedzibę organizacji z Kairu do Tunisu. Większość państw regionu zerwała z Egiptem stosunki dyplomatyczne.

Menachem Begin, Jimmy Carter i Anwar Sadat w Camp David, 1978. Źródło: Wikimedia Commons.